ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ ΕΔΑΦΗ
του Ραούλ Βανεγκέμ
( από το βιβλίο “Ένα Κάλεσμα στη Ζωή
ενάντια στην τυραννία του
Κράτους και της Αγοράς”).
Είναι μάταιο να περιμένουμε πως η υπεροψία του Κράτους και η απληστία των πολυεθνικών, θα ανεχτούν την αποφασιστικότητά μας να δημιουργήσουμε και να επεκτείνουμε συλλογικότητες που είναι εχθρικές σε κάθε μορφή εξουσίας - ξεκινώντας από τη λεηλασία των φυσικών πόρων. Όπως είναι εξίσου προφανές πως εμείς, από τη μεριά μας, δεν σκοπεύουμε να ανεχτούμε την κρανιοφόρα, αρματωμένη τους καταστολή που υποστηρίζεται από τη δημοσιογραφική υποτακτικότητα. Δεν πρόκειται να υποκύψουμε εμπρός στην προσχεδιασμένη ερημοποίηση της ζωής που βρίσκεται μέσα μας και γύρω μας.
Η συντριβή του κοινοτικού εγχειρήματος στη Notre-Dame-des-Landes*
(Νοτρ Νταμ ντε Λαντ) είναι, ανάμεσα σε άλλες, μία προειδοποιητική βολή της παγκόσμιας τάξης και των κρατικών της γραναζιών. Η Μεξικανική κυβέρνηση και οι παραστρατιωτικές της δυνάμεις απειλούν αλλά δεν σταματούν τις ζαπατίστικες συλλογικότητες. Τα συμφέροντα της Δύσης και των πετρελαϊκών δικτατοριών, απομονώνουν τους μαχητές της Ροζάβα που αντιστέκονται, σε ένα στοίχημα θανάτου όπου η ισλαμική βαρβαρότητα δεν είναι η μόνη συνισταμένη, ορθώνοντας μία κοινωνία αποφασισμένη να θεσμίσει όχι τα δικαιώματα ενός λαού, ούτε τα δικαιώματα του λαού, αλλά τα δικαιώματα του ανθρώπινου όντος.
Η Ζωή είναι η μόνη μας διεκδίκηση. Αρνούμαστε την συρρικνωμένη ακρωτηριασμένη, μαρτυρική εκδοχή της. Τη θέλουμε να δημιουργεί και να εμψυχώνει χωρίς σταματημό την ύπαρξη και το περιβάλλον μας.
Είναι για εμάς το λίπασμα μίας κοινωνίας όπου η εναρμόνιση των ατομικών και συλλογικών επιθυμιών είναι καρπός μιάς παθιασμένης εμπειρίας. Γιά να οδηγήσουμε πρός τα εμπρός ένα ανάλογο εγχείρημα, το μόνο μας όπλο, είναι η ίδια η Ζωή.
Εσείς που μας κατηγορείτε ως ουτοπιστές, ας έχετε την ειλικρίνεια να παραδεχθείτε πως σε ότι αφορά στην ουτοπία έχετε επιλέξει τη χειρότερη μορφή της : την απόλυτη πίστη σε μία οικονομία απελευθερωτική, σε μία τεχνολογική πρόοδο που οδηγεί στην ευτυχία. Έχετε χωθεί ως το λαιμό μέσα στα σκατά και απορρίπτετε ως χιμαιρκούς ονειροπόλους, όλες και όλους όσους δραπετεύουν γιά να καλλιεργήσουν ένα έδαφος όπου θα μπορούν να ανασάνουν δίχως να λερωθούν.
Οι ορδές του κέρδους, τα πρεζάκια του τρελού χρήματος, οι μηχανικές μαριονέτες που έχουν νοημοσύνη γραναζιού, αυτοί είναι οι αληθινοί μας εχθροί. Οι μαφιόζικοι πόλεμοι όπου αλληλο-ξεσκίζουν τις σάρκες τους δεν είναι δικοί μας, δεν μας αφορούν.
Γνωρίζουν τα πάντα για το θάνατο, επειδή είναι το μόνο πράγμα που ξέρουν να προσφέρουν. Αγνοούν τα πάντα για τα πλούτη που η Ζωή μοιράζει σ’ εκείνους που ξέρουν να τα γευτούν. Αποτελεί άγνωστη γή γι’ αυτούς η φαντασία και η δημιουργικότητα που κάθε παιδί, κάθε γυναίκα, κάθε άντρας διαθέτουν όταν αφουγκράζονται τη θέληση γιά Ζωή.
Ο φόβος να ορμήσεις μέσα στη μάχη ώστε να πραγματώσεις τις πιό βαθιές σου επιθυμίες είναι ένα από τα πιό ειδεχθή αποτελέσματα της ηθελημένης υποταγής. Όσο κι άν είναι ρητορική η κραυγή του Νταντόν : “Θράσος ! ΚΙ άλλο Θράσος ! Περισσότερο Θράσος ! “, θα έβρισκε τη φρεσκάδα της εάν εμψύχωνε εκείνες κι εκείνους που τολμούν να ριχτούν στην περιπέτεια της αρπαγής των εδαφών από το Κράτος και το εμπόρευμα. Εάν τους προκαλούσε να ξεπεράσουν την απλή τους άρνηση στην ανάπτυξη επιβλαβών αποτελεσμάτων και πάνω στη βάση της κεκτημένης αλληλεγγύης, να θεμελιώσουν, όσο ταπεινά κι αν γίνεται, ριζοσπαστικά καινούργιες μορφές συνάθροισης.
Παντού όπου το ανατρεπτικό αντάρτικο και ο συγκρουσιακός πόλεμος υπάκουσαν στο σύνθημα : “ η εξουσία βρίσκεται στη κάννη του τουφεκιού”, ο θρίαμβος τους οργάνωσε συχνά μία κατάσταση χειρότερη από την προηγούμενη. Το Κράτος που σωριάστηκε σε συντρίμμια, διαδέχθηκε ένα άλλο, το ίδιο καταπιεστικό. Τα όπλα στην υπηρεσία της εξουσίας στράφηκαν ενάντια σε εκείνους που γιά να τα σηκώσουν, πλήρωσαν με το τίμημα της ελευθερίας. Η Ρωσία που υποτίθεται ήταν σοβιετική (συμβουλιακή), η μαοϊκή Κίνα, η Κούβα του Κάστρο,
ο γκεβαρισμός, το ΦΑΡΚ, οι Ζενγκακούρεν, η Φράξια Κόκκινος Στρατός και άλλοι αριστερίστικοι παραστρατιωτικοί, όλες αυτές οι παλινωδίες δεν σας έφτασαν ?
Ένα μάθημα που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Η πρώτη ήττα της Ισπανικής Επανάστασης του 1936, χρονολογείται από την αρχή της όταν η στρατιωτικοποίηση που απαίτησε το Κομμουνιστικό Κόμμα κατόρθωσε να μετατρέψει σε πειθαρχημένους φαντάρους τους εθελοντές, που τσάκισαν την πρώτη φασιστική επίθεση με τις οπλισμένες ομάδες του Ντουρούτι και των φίλων του. Η ανάκτηση των πρωτοβουλιών των λαϊκών δυνάμεων καθοδηγήθηκε σε συντονισμό με την εμφάνιση μίας κυβέρνησης, δήθεν επαναστατικής, όπου οι ελευθεριακές οργανώσεις (η CNT και η FAI) βρέθηκαν μαζί με τους Καταλανούς εθνικιστές, τους σοσιαλιστές και τους κομμουνιστές που έπαιρναν γραμμή από τη Μόσχα.
Η λειτουργικότητα σκοτώνει. Η ποίηση είναι μία διαρκής αναγέννηση.
Εκείνο που δίνει την κατασταλτική ισχύ στο Κράτος, είναι λιγότερο η μπατσαρία απ’ ότι το ίδιο το Κράτος που βρίσκεται μέσα μας, το εσωτερικευμένο Κράτος, που μας ποδοπατάει με το φόβο, με την ενοχή, με τη λεπτομερειακά προγραμματισμένη απελπισία.
Η πλειοψηφία των ελευθεριακών συλλογικοτήτων έχει υποκύψει στα βρώμικα υπολείμματα του παλιού κόσμου που παρεμποδίζουν τον αγώνα τους για έναν νέο. Μικρο-ηγετίσκοι ξεπετάγονται μέσα από την κοπριά της παθητικότητας που καλλιεργούν.
Πόσες, άραγε, ελευθεριακές μικρο-κοινωνίες δεν έχουμε παρακολουθήσει να βυθίζονται σε αντιπαλότητες για την εξουσία ? Η απόπειρα να αντιπαλέψεις τη βαρβαρότητα και το χορό του θανάτου με τα όπλα της βαρβαρότητας και του θανάτου, καταδικάζει σε μία νέα μορφή ηθελημένης υποταγής.
Η στράτευση μας με τη Ζωή, μας απαλλάσσει από τη δημιουργία ενός κόμματος.
Δείτε πως, στην Ισπανία, το κίνημα των (αγανακτισμένων)
Indignés, κατέληξε στο κόμμα των Podemos ή ακόμα πως από μία αντι-κοινοβουλευτική ιταλική ομάδα ,προέκυψε πολύ γρήγορα η ίδρυση του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, με αποτέλεσμα να εκπέμπει εκδοχές καφέ χρώματος (ΣτΜ. λαϊκίστικες, φασιστικες) μέσα στο κυβερνητικό ημικύκλιο**
Τον Ιανουάριο του 1938, στη ρεπουμπλικανική Ισπανία (ΣτΜ. του Λαϊκού Μετώπου), ο σταλινικός Τολιάτι (Togliatti***) είχε αποκαλύψει το τέχνασμα. Δήλωνε πως προτιμούσε να δομήσει ένα ενιαίο μέτωπο μαζί με τις ελευθεριακές δυνάμεις (CNT, FAI) αντί να ριψοκινδυνέψει μία μετωπική σύγκρουση εναντίον τους. Επειδή όπως έλεγε, η ενότητα θα προκαλέσει οριστικά τον αποπροσανατολισμό των αναρχικών για τον απλο λόγο πως στα μάτια των εργατικών μαζών, η CNT είχε το προνόμιο να μη συμμετέχει στην κυβέρνηση.
Καλλιεργείστε τους κήπους της επιγειας Ζωης (δεν υπάρχει και άλλη), σημαίνει να δημιουργήσουμε εδάφη που επειδή δεν προσφέρουν κανένα προγεφύρωμα στον εχθρό - ούτε οικειοποίηση,ούτε εξουσία, ούτε αντιπροσώπευση - μας καθιστούν αδέσμευτους. Όχι ανίκητους αλλά μη αλλοτριωμένους, κατά το πρότυπο της Ζωής, που με την αέναη αναγέννηση της, μας απολυτρώνει από τον πατρογονικό ζυγό. Καμία καταστροφή δεν θα εμποδίσει τον πειραματισμό που είμαστε αποφασισμένοι να ξαναρχίσουμε χωρίς συμβιβασμό. Όσο περισσότερο θα αναπτύσσουμε την υπαρξιακή περιπέτεια της εξερεύνησης της Ζωής, τόσο περισσότερο θα αποτρέψουμε τα εμποτισμένα από την εξουσία πτώματα, να μετατρέψουν τον πλανήτη Γή σε νεκροταφείο. Λίγα χρειάζονται ώστε να συνταραχθεί και να μπλοκάρει ο μηχανισμός που κινεί τις λειτουργικές μαριονέτες των κρατικών δυνάμεων. Να έχετε εμπιστοσύνη σε εσάς τους ίδιους και όχι σε ένα θεό, ή αφέντη, ή έστω και σε κάποιον γκουρού. Δεν παίζουν σημαντικό ρόλο οι αδεξιότητες και τα λάθη, όλα διορθώνονται. Εγκαταλείψτε τον Σίσυφο στο βράχο της προσδοκίας, εκεί που μέρα και νύχτα τον σπρώχνει η υποταγή του.
Η εκπαίδευση μας δίδαξε μόνο το παιχνίδι του θανάτου.
Είναι μία παρτίδα στημένη, εφόσον είναι δεδομένο πως ο θάνατος είναι “εκ προοιμίου” κερδισμένος.
Θα μυηθούμε στο παιχνίδι της Ζωής. Δεν έχει ούτε κερδισμένους ούτε χαμένους. Είναι σπαζοκεφαλιά για τους εμπόρους της πολιτικής, που εκτός από τη ζήτηση και την προσφορά, δεν βλέπουν τίποτα, δεν αντιλαμβάνονται τίποτα. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τις κρατικές μπουλντόζες να συντρίψουν τους συλλογικούς κήπους, τις στάνες (ΣτΜ. υπήρχαν βοσκοί και πρόβατα στη ZAD), τις κατοικίες που χτίστηκαν συλλογικά (ΣτΜ. auto constructions στο κείμενο) και τα κοινωνικά όνειρα στη Νοτρ Νταμ ντε Λαντ. Φυσικά και
όχι ! όμως τα νεκρά μάτια της εξουσίας δεν υποπτεύονται πως όλα επιστρέφουν στα εντελώς βασικά, ανασυγκροτούνται και ξαναρχίζουν πάλι, ενώ γίνονται σταθερότερα.
Από βρέφος, το ανθρώπινο όν κατέχει μία παιγνιώδη ευφυϊα. Είναι ακριβώς τούτη η ευφυΐα που αποτελεί το κίνητρο του αγώνα για τη Ζωή, η ποίηση που του εμπνέει, του αποκαθιστά την ενέργεια που του στέρησαν οι παράλογες ανταγωνιστικές συγκρούσεις της επιβίωσης και της εργασίας. Μην εκπλήσσεστε, αν από τούτες τις απειροελάχιστες σπίθες, φουντώσει ένας κόσμος που λαχταράει να φωτιστεί από χαρά που τόσο του έχουν αρνηθεί.
Η πιό σίγουρη εγγύηση των απελευθερωμένων εδαφών από την τυραννία του κρατισμού και της εμπορευματοποίησης, είναι το γεγονός πως οι κάτοικοι τους δίνουν προτεραιότητα σε νέους τρόπους ζωής, στην ανάπτυξη της δημιουργικής χαράς, στην εορτάζουσα αλληλεγγύη, στη συμμαχία με άλλα ζωικά είδη, ως τώρα καταφρονημένα, στην πρόοδο της ανθρώπινης συνείδησης που εξοβελίζει κάθε μορφή ιεραρχίας και εξουσίας.
Αντί να χαρακτηρίζουμε ειρηνιστική την ανταρσία για τη Ζωή, καλύτερα είναι να μιλάμε για ένα κίνημα ειρηνευσης. Έχουμε παγιδευτεί ανάμεσα στη θέληση για ζωή, που δεν ανέχεται ούτε απαγορεύσεις ούτε καταστολή, και ένα σύστημα που η λειτουργία του είναι να εκμεταλλεύεται και να καταστέλλει τη ζωντάνια. Με ποιό τρόπο λοιπόν να διεξάγουμε ένα πόλεμο, αποφεύγοντας τον. Αυτή είναι η πρόκληση !
Στην περιφέρεια τούτης της ζωτικής ακτινοβολίας, αυτού του αδιάσπαστου πυρήνα, βρίσκεται μία λωρίδα τριβών όπου εκδηλώνονται η αρχαία εχθρότητα προς τη ζωή, μία δύναμη επιθετικής αδράνειας που έχει συσσωρευτεί εδώ κι αιώνες από την εθελούσια υποταγή. Στο περιθώριο των ελεύθερων εδαφών, εκτείνεται μία περιοχή ; ένα no man’s land, μία λωρίδα ταραχής, μία ζώνη ανησυχίας. Αυτός ο φόβος θα εξαϋλωθεί στο βαθμό που ο πυρήνας της Ζωής θα ακτινοβολεί όλο και περισσότερο, όμως εδώ είναι που μπορεί να αποδειχθεί αναγκαίο να διαγράψουμε τις απειλές καταστροφής που βαραίνουν πάνω από την απόπειρα μας να επανεφεύρουμε τη Ζωή. Ορισμένοι στιγματίζονται ως βάνδαλοι (ΣτΜ. “casseurs” στη γαλλική αργκό ) ενώ οι αληθινοί καταστροφείς “casseurs” είναι οι υπεύθυνοι για την πλανητική υποβάθμιση και οι πληκτικοί καραγκιόζηδες των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Η δωρεάν παροχή, η άρνηση πληρωμής είναι ένα όπλο που δεν σκοτώνει. Είναι απόλυτα νομιμοφανές να αρνηθούμε να πληρώσουμε φόρους, τέλη και διόδια κάθε είδους που μας επιβάλλουν το Κράτος και οι χρηματοπιστωτικές μαφίες που το διαχειρίζονται. Μπορεί στο παρελθόν να χρησίμευε για το κοινωνικό κράτος τώρα όμως καλύπτει τα κενά από τραπεζικές ατασθαλίες.
Η εξατομικευμένη δράση οδηγεί αμέσως στη νομική καταστολή με βάση μία νομοθεσία καθορισμένη από τη κερδοφορία. Αντίθετα η συλλογική δράση εξασφαλίζει την ασυλία.
Το “Δεν πληρώνω “ είναι μία δόκιμη απάντηση σε όσους μας φτωχοποιούν για να πλουτίσουν οι ίδιοι. Θα σταματήσουμε να πληρώνουμε για τα τρένα τους, τα δημόσια μέσα μεταφοράς.
Δεν θα πληρώνουμε το Κράτος, τους φόρους του και τους λογαριασμούς. Ας ανακοινώσουμε την αυτονομία των χώρων ζωής όπου ο συνεργατισμός και η συλλογική, αλληλέγγυα εφευρετικότητα θέτουν τα θεμέλια μίας κοινωνίας αφθονίας και παροχών χωρίς αντίτιμο.
Οι Ζαπατίστας του Τσιάπας μας έδειξαν πως μικρές αυτόνομες ομοσπονδιακές κολεκτίβες, είναι σε θέση να καλλιεργήσουν τη γή με τη συμμετοχή όλων και προς όφελος όλων, να εξασφαλίσουν ιατρική περίθαλψη και την παραγωγή αειφόρου και δωρεάν ενέργειας (μία εκδοχή εντελώς παραμελημένη από τις οικολογικές μαφίες). Είναι πρωταρχικό να διαπεράσει η παροχή (χωρίς αντίτιμο) στα ήθη και τις νοοτροπίες μας, στον πυρήνα της Ζωής από όπου είχε εξοριστεί, εξαιρεθεί και απαγορευθεί για χιλιετηρίδες. Αλλά δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις : ο αγώνας για να σπάσουμε τις αλυσίδες με τις οποίες μας έχουν δεσμεύσει μπορεί να είναι αρκετά μακροχρόνιος. Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να αφιερωθούμε σε τούτο τον αγώνα αμέσως.
Μετάφραση από τα γαλλικά : Θεόφιλος Βανδώρος 16/11/2019
Αρχική παρουσία στη Σελίδα: https://www.revue-ballast.fr/fonder-des-territoires-par-raoul-vaneigem/
ΣΗΜΕΙΏΣΕΙΣ :
* Η κατασκευή ενός αεροδρομίου οδήγησε σε ένα κίνημα αντίστασης που κράτησε σχεδόν 4 δεκαετίες και όπου δημιουργήθηκε μία αυτο-οργανωμένη κοινότητα ZAD). Έγινε όμως στόχος της προεδρίας Μακρόν και μετά από συγκρούσεις το Κράτος βίαια την κατέστρεψε.
** το καφέ ήταν το χρώμα της στολής των χιτλερικών SA, των "ταγμάτων εφόδου" και προσδιορίζει τις λαϊκίστικες, φασιστοειδείς πολιτικές δυνάμεις και αφηγήσει
***Παλμιρο Τολιατι (Palmiro Togliatti) Ιστορικός ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας από το 1927 έως το θάνατο του το 1964.
