Ζωή (και Θάνατος)
στα
Εξάρχεια …
Από μικρός έμαθα να φεύγω … Έφευγα στο μυαλό μου, έφευγα από τη καταπίεση της οικογένειας (κι ας ήταν με θαλπωρή τυλιγμένη), έφευγα από σχέσεις, από βαρετές πολιτικές συνελεύσεις… ακόμα κι από τον εαυτό μου κατάφερα
να ξεφύγω μέχρι που με ξαναβρήκα …
Σαν έχεις μάθει να φεύγεις εκείνο που σε εκπλήσσει είναι
να βρείς ένα μέρος, μιά γωνιά … μια πλατεία … όπου σα ξαναγυρίσεις όλα θα είναι φυσικά, απλά χωρίς περιττές ερωτήσεις και εξαθλιωμένες εξομολογήσεις …
Μια φωλιά με εκείνους που θα τους βρείς χαρακωμένους
από τη ζωή και το χρόνο αλλά πάντα με μια γλυκιά αγκαλιά,
μια καλή κουβέντα … που δε ζητάνε εξηγήσεις για τα εύκολα ερωτήματα … και τότε νοιώθεις πως είσαι σπίτι σου …
Κάθε φορά που γυρίζω στην Αθήνα η πρώτη μου στάση είναι
η πλατεία Εξαρχείων. Εκεί … ΕΔΩ … θα μάθω τι γίνανε οι φίλοι μου … που πήγανε τα όνειρα μου … πως άλλαξε η Ζωή μου …
Εκεί θ' ακούσω τα παράπονα του εαυτού μου … ΕΔΩ θα νοιώσω τη σκληρή αυτοκριτική …
Εξάρχεια … εξιλέωση κι όλα από την αρχή …
Μιά νύχτα κάτω απ' το άγαλμα της πλατείας πάνε χρόνια αργά λίγο πριν το ξημέρωμα με έναν φίλο συνομήλικο …
μιλάγαμε για πόνους και πληγές … κι όμως λίγο πιό πέρα στις καρέκλες του Τσάφ βρεθήκαμε παρέα να γελάμε…
Γράψαμε προκυρήξεις στα τραπεζάκια, στα παγκάκια, στα πεζούλια, στα σκαλιά … μάθαμε πως τυπώνονται βιβλία …
είδα τους ποιητές να ανατινάζονται στο Υπερπέραν …
κι έπειτα μαζέψαμε τα σπασμένα τους κορμιά από το πεζοδρόμιο …
Τώρα που όλα αλλάζουν κι όμως είναι τα ίδια, ξαναγυρνώ στα
Εξάρχεια … βρίσκω παλιούς και νέους φίλους …
τσακώνομαι τακτικά, οργίζομαι γελώ, φιλοσοφώ …
πάντα θυμάμαι την ουσία …
Αυτός ο αστικός Άνεμος … μιά κρυφή γνώση …
μιά ιστορία … μύθοι κι αλήθειες ανάκατα γυμνές …
ιδέες … πράξεις … θέματα άγρια … μνήμες προσώπων …
… Κάθε φορά ξαναγυρίζω στη Πλατεία …
Θεόφιλος Βανδώρος
7/5/2018
ώρα : 23.38 μμ.
No comments:
Post a Comment