ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥΜΠΑΝΑ
Μέσα στη Κρίση τη Φριχτή,
το Ζώφο και τη Θλίψη...
γεννιέται Δύναμη Ισχυρή,
Μοναδική, Δική μου …Τύψη ..!
Σε μιά στιγμή
Κρυστάλλινη,
Αγνή, Διαφανή …
Κραυγές του Μέλλοντος …
Σπουδές του Παρελθόντος
του Τώρα οι Επιταγές…
του Πρίν και του Μετά …
Εκρήγνυνται Μορφές
του Δέσμιου Όντος …
κι αμέσως η Σιγή κρατά …
Τα Άφαντα, τα Στεγανά.
Δονούνται θούριοι στα Κρυφά
εικονοκλάστες κι είδωλα Αγκαλιά …
Άρχοντες βαρετοί κρατούν
και οι πληβείοι να πονούν
της μιάς οκάς γελωτοποιοί
σ' άμοιρου παίκτη το κορμί
και Ολοι ξέρουν το Γιατί...
το Βιασμό επιθυμούν
κι όλο μου τάχα μου …Γελούν,
Πώς το μπορούν ..?
και το Σκουλίκι αργά αργά
Στριφογυρίζει στα Κενά
Αδείαζει διαρκώς αυγά
Εμετικά …Αηδιαστικά.
Της Βασιλίσσης την Αυλή
κοσμούν Καινοί και Τραγικοί
Αρχαίοι, Νέοι και θεοί ...
Καταστροφών δημιουργοί
με δεδομένη διαδρομή …
Γλυψιματίες, επαίτες ρουσφετιών,
εν ώρα ανάγκης λιποτάκται στο Παρόν,
κι όσο κι αν είναι Τραγικόν
Προδόται κατά το Παρελθόν …
Των Τραπεζών … των Τραπεζών ...
των Τραπεζών …
Ομάς Βαμπίρ Αιμοδιψών …
Θυμάτων Θύται
Κεκλεισμένων των Θυρών
Εγώ…ιστών.
… … … 2Χ2… … …
Διάσπαση… Διάρκεια… Διήθησις…
εις το Διηνεκές …
κι έπειτα αργά, ψιθυριστά, σχεδόν κρυφά …
το Τίποτα … το Πουθενά …
Το Όλον ...
(εσαεί μαχόμενος δαιμόνος εαυτού)
Θεόφιλος Βανδώρος
13/6/2017
ώρα: 03.16 πμ.
No comments:
Post a Comment