Η Παρθενογέννεση δεν υφίσταται στην Ιστορία και μάλιστα στην Ιστορία των εθνών αντίθετα με τις συνεπείς προσπάθειες Ιδρυμάτων τύπου Σώρος που επί χρόνια προσπαθούσαν να μας πείσουν πως σύμφωνα με τη Θεωρία του Φουκουγιάμα για το Τέλος των Ιδεολογιών και της Ιστορίας , μπορούσαν να την ξαναγράψουν κατα βούληση παραβλέποντας τη συλλογική μνήμη και τα τράυματα που άφησαν Πόλεμοι , Κατοχές και Εθνικές Καταστροφές.
Πιθανά κάποιοι να χαμογελούν χαιρέκακα διαβάζοντας τον όρο " Εθνικος -η-ο" πως αλλιώς όμως μπορούμε να ονομάσουμε τα τραύματα που έχουν χαράξει τη συλλογική μνήμη μετά τη " Μικρασιατική Καταστροφή " ή ακόμα και εκείνα που ακολούθησαν την απόλυτη ήττα του Γερμανικού εθνους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί με τα χρόνια της Σοβιετικής Κατοχής ( το Διχασμό της Γερμανίας και το Τείχος του " Αισχους" ) .
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η συνέχεια του Πρώτου επειδή είτε τα μέτρα κατα της Γερμανίας ήταν είτε δεν ήταν αρκετά σκληρα όπως συνέβη μετα το Δεύτερο , τουλάχιστον σύμφωνα με τις απόψεις της Αλεπούς της Πολιτικής και ταυτόχρονα του εκφραστή του Βρυχηθμού του Αγγλικού Εθνους ( κατα τον ίδιο ), Γουίνστων Τσώρτσιλ . Αφήνοντας στη Γερμανία περιθώρια και ταυτόχρονα παραβλέποντας τις εγγενείς αντιθέσεις του Καπιταλισμού, δημιουργήθηκαν οι βάσεις για το φαινομενο του Ναζισμού που σε συνδυασμό με την Γερμανική Αποτελεσματικότητα οδήγησαν στη περιπέτεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου και την εμφάνιση της Ασίας ως σοβαρής απειλής για τη Παγκόσμια Ισορροπία , σε τέτοια έκταση μάλιστα ώστε να χρειαστή η χρήση της Ατομικής Βόμβας και η Απειλή μιάς Παγκόσμιας Καταστροφής για να λάβει τέλος η περιπέτεια αυτή , στη συνέχεια δε η παγκόσμια Ισορροπία να στηρίζεται στην αμοιβαία δυνατότητα καταστροφής για να δοθεί η διαχείρηση ξανά στους πολιτικούς .
Αντίστοιχα η Ελλάς αφού με επιτυχία αντιμετώπισε τη πρόκληση του Μακεδονικού Αγώνα , τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους και τον "Εθνικό¨Διχασμό που έβαλε τη χώρα στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Νικητών , πάντα υπο τη καθοδήγηση του Ελευθερίου Βενιζέλου ( γνήσιου εκφραστή του Παγκόσμιου Καπιταλισμού ), οδηγήθηκε στη Μικρασιατική Καταστροφή όπως και μετά το Επος της Αλβανίας, και τις Ματωμένες αλλά Ενδοξες Σελίδες της Αντίστασης παγιδεύτηκε στα Δεκεμβριανά του 1944 και τελικά στον Εμφύλιο Πόλεμο του 1946-49 . Είναι πραγματικά παράδοξο το φαινόμενο πως ενώ ο Ελ. Βενιζέλος διαπραγματεύτηκε το " αξιόμαχον" του Ελληνικού Στρατού και δέχτηκε να δανείσει στρατεύματα ακόμα και κατά της νεαράς τότε Σοβιετικής Ενωσης ( έξη Τάγματα στην Ουκρανία) και στη συνέχεια να λάβει ως αντάλλαγμα τα παράλια της Μικράς Ασίας και να συνεχίσει να πιέζει το Καθεστώς Κεμάλ όσο ο Αττατούρκ διαπραγματευόταν μια Συμμαχία με τους Σοβιετικούς , είναι παράδοξο λοιπόν ότι αμέσως μόλις άλλαξαν οι ισορροπίες και ο Κεμάλ σταμάτησε τη διαπραγμάτευση με το Μολότωφ και το Τρότσκυ και υπέγραψε τη συμφωνία για τη κατασκευή της σιδηροδρομικής Γραμμής που περνούσε πάνω από τα κοιτάσματα πετρελαίου της Μοσούλης , οι Μεγάλες τότε Δυνάμεις ξέχασαν τις υποσχέσεις τους και στράφηκαν κατά της Ελληνικής επεκτατικής πολιτικής δίνοντας οπλα και δάνεια στους Νεό-τουρκους και οδηγώντας το Μικρασιατικό Ορθόδοξο Ελληνικό Πληθυσμό σε βίαιη μετακίνηση . Είναι παράδοξο επειδή κατά κανόνα οι πολιτικοί που κάθονται στη Παγκόσμια Σκακιέρα αποφεύγουν να δημιουργούν αιτίες για "εθνικές " βεντέττες και στη περίπτωση της Μικρά Ασίας η βιαιη αυτή μετακίνηση μόνο " εθνικά" τραύματα που θα χάραζαν τη συλλογική μνήμη και θα πλήγωναν το συλλογικό ασυνείδητο, μπορούσαν να προκαλέσουν. Τονίζω το " παράδοξο" γιατί φαινομενικά η χρήση των ελληνικών στρατευμάτων έγινε στα πλαίσια ενός ρόλου "χωροφύλακα " της περιοχής δεδομένου ότι ο ελληνικός στρατός ήταν όντως ο πλέον αξιόμαχoς σtη περιοχή αλλά και απο πλευράς ηθικού η " Μεγάλη Ιδέα" έδινε το το κίνητρο για τις παρεμβάσεις σε ότι αφορά τη Μικρά Ασία . Για τη παρέμβαση στην Ουκρανία είναι γνωστό πως οι Ελληνες στρατιώτες είχαν μικρή η έστω πολύ περιορισμένη παρουσία και συμμετοχή στα γεγονότα. Οι πολιτικοί των Μεγάλων Δυνάμεων πιθανόν να μην αντιλήφθηκαν το μέγεθος του τραύματος οχι μόνο στον Ελλαδικό πληθυσμό αλλά και στο 1.5 εκετομμύριο ξεριζωμένους Μικρασιάτες που αγαπούσαν την Ιωνία και ποτέ δεν ξεπέρασαν ούτε οι ίδιοι ούτε τα παιδιά και τα εγγόνια τους , την βίαιη μετακίνηση τους . Μπορεί να αποτέλεσαν τη βάση του εργατικού δυναμικού αλλά και του εμπορικού κόσμου στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου αλλά η Νοσταλγία μαζί με τη Πίκρα του Ξεριζωμού χαράχτηκαν βαθειά μέσα τους με αποτέλεσμα να αποτελέσουν πρόσφορο δυναμικό για τις ιδέες της Αριστεράς και να πλαισιώσουν με θάρρος τις τάξεις της Αντίστασης κατά του καθεστώτος Μεταξά αλλα και της Γερμανικής Κατοχής. Βαθειά αντιφασίστες οι Μικρασιάτες είτε όντας χειρώνακτες έργάτες είτε ως αστοί στάθηκαν στον αντίποδα κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος.
Παράλληλα το τράυμα γενικεύθηκε στην Ελλάδα σε κάθε βήμα των επερχόμενων ιστορικών γεγονότων, οι Ελλαδίτες αφού βέβαια στην αρχή αντιμετώπισαν με καχυποψία το Μiκρασιατικό πληθυσμό στη συνέχεια μέσα απο τους κοινούς αγώνες ταυτίστηκαν μαζί του στους χώρους της εργασίας αλλά και στην Αντίσταση κι ετσι με το μυστρί ή με το ντουφέκι έγινε η συναδέλφωση επιτείνοντας το "Εθνικό¨ Τραύμα ακόμα περισσότερο .
Πιθανά κάποιοι να χαμογελούν χαιρέκακα διαβάζοντας τον όρο " Εθνικος -η-ο" πως αλλιώς όμως μπορούμε να ονομάσουμε τα τραύματα που έχουν χαράξει τη συλλογική μνήμη μετά τη " Μικρασιατική Καταστροφή " ή ακόμα και εκείνα που ακολούθησαν την απόλυτη ήττα του Γερμανικού εθνους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί με τα χρόνια της Σοβιετικής Κατοχής ( το Διχασμό της Γερμανίας και το Τείχος του " Αισχους" ) .
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η συνέχεια του Πρώτου επειδή είτε τα μέτρα κατα της Γερμανίας ήταν είτε δεν ήταν αρκετά σκληρα όπως συνέβη μετα το Δεύτερο , τουλάχιστον σύμφωνα με τις απόψεις της Αλεπούς της Πολιτικής και ταυτόχρονα του εκφραστή του Βρυχηθμού του Αγγλικού Εθνους ( κατα τον ίδιο ), Γουίνστων Τσώρτσιλ . Αφήνοντας στη Γερμανία περιθώρια και ταυτόχρονα παραβλέποντας τις εγγενείς αντιθέσεις του Καπιταλισμού, δημιουργήθηκαν οι βάσεις για το φαινομενο του Ναζισμού που σε συνδυασμό με την Γερμανική Αποτελεσματικότητα οδήγησαν στη περιπέτεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου και την εμφάνιση της Ασίας ως σοβαρής απειλής για τη Παγκόσμια Ισορροπία , σε τέτοια έκταση μάλιστα ώστε να χρειαστή η χρήση της Ατομικής Βόμβας και η Απειλή μιάς Παγκόσμιας Καταστροφής για να λάβει τέλος η περιπέτεια αυτή , στη συνέχεια δε η παγκόσμια Ισορροπία να στηρίζεται στην αμοιβαία δυνατότητα καταστροφής για να δοθεί η διαχείρηση ξανά στους πολιτικούς .
Αντίστοιχα η Ελλάς αφού με επιτυχία αντιμετώπισε τη πρόκληση του Μακεδονικού Αγώνα , τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους και τον "Εθνικό¨Διχασμό που έβαλε τη χώρα στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Νικητών , πάντα υπο τη καθοδήγηση του Ελευθερίου Βενιζέλου ( γνήσιου εκφραστή του Παγκόσμιου Καπιταλισμού ), οδηγήθηκε στη Μικρασιατική Καταστροφή όπως και μετά το Επος της Αλβανίας, και τις Ματωμένες αλλά Ενδοξες Σελίδες της Αντίστασης παγιδεύτηκε στα Δεκεμβριανά του 1944 και τελικά στον Εμφύλιο Πόλεμο του 1946-49 . Είναι πραγματικά παράδοξο το φαινόμενο πως ενώ ο Ελ. Βενιζέλος διαπραγματεύτηκε το " αξιόμαχον" του Ελληνικού Στρατού και δέχτηκε να δανείσει στρατεύματα ακόμα και κατά της νεαράς τότε Σοβιετικής Ενωσης ( έξη Τάγματα στην Ουκρανία) και στη συνέχεια να λάβει ως αντάλλαγμα τα παράλια της Μικράς Ασίας και να συνεχίσει να πιέζει το Καθεστώς Κεμάλ όσο ο Αττατούρκ διαπραγματευόταν μια Συμμαχία με τους Σοβιετικούς , είναι παράδοξο λοιπόν ότι αμέσως μόλις άλλαξαν οι ισορροπίες και ο Κεμάλ σταμάτησε τη διαπραγμάτευση με το Μολότωφ και το Τρότσκυ και υπέγραψε τη συμφωνία για τη κατασκευή της σιδηροδρομικής Γραμμής που περνούσε πάνω από τα κοιτάσματα πετρελαίου της Μοσούλης , οι Μεγάλες τότε Δυνάμεις ξέχασαν τις υποσχέσεις τους και στράφηκαν κατά της Ελληνικής επεκτατικής πολιτικής δίνοντας οπλα και δάνεια στους Νεό-τουρκους και οδηγώντας το Μικρασιατικό Ορθόδοξο Ελληνικό Πληθυσμό σε βίαιη μετακίνηση . Είναι παράδοξο επειδή κατά κανόνα οι πολιτικοί που κάθονται στη Παγκόσμια Σκακιέρα αποφεύγουν να δημιουργούν αιτίες για "εθνικές " βεντέττες και στη περίπτωση της Μικρά Ασίας η βιαιη αυτή μετακίνηση μόνο " εθνικά" τραύματα που θα χάραζαν τη συλλογική μνήμη και θα πλήγωναν το συλλογικό ασυνείδητο, μπορούσαν να προκαλέσουν. Τονίζω το " παράδοξο" γιατί φαινομενικά η χρήση των ελληνικών στρατευμάτων έγινε στα πλαίσια ενός ρόλου "χωροφύλακα " της περιοχής δεδομένου ότι ο ελληνικός στρατός ήταν όντως ο πλέον αξιόμαχoς σtη περιοχή αλλά και απο πλευράς ηθικού η " Μεγάλη Ιδέα" έδινε το το κίνητρο για τις παρεμβάσεις σε ότι αφορά τη Μικρά Ασία . Για τη παρέμβαση στην Ουκρανία είναι γνωστό πως οι Ελληνες στρατιώτες είχαν μικρή η έστω πολύ περιορισμένη παρουσία και συμμετοχή στα γεγονότα. Οι πολιτικοί των Μεγάλων Δυνάμεων πιθανόν να μην αντιλήφθηκαν το μέγεθος του τραύματος οχι μόνο στον Ελλαδικό πληθυσμό αλλά και στο 1.5 εκετομμύριο ξεριζωμένους Μικρασιάτες που αγαπούσαν την Ιωνία και ποτέ δεν ξεπέρασαν ούτε οι ίδιοι ούτε τα παιδιά και τα εγγόνια τους , την βίαιη μετακίνηση τους . Μπορεί να αποτέλεσαν τη βάση του εργατικού δυναμικού αλλά και του εμπορικού κόσμου στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου αλλά η Νοσταλγία μαζί με τη Πίκρα του Ξεριζωμού χαράχτηκαν βαθειά μέσα τους με αποτέλεσμα να αποτελέσουν πρόσφορο δυναμικό για τις ιδέες της Αριστεράς και να πλαισιώσουν με θάρρος τις τάξεις της Αντίστασης κατά του καθεστώτος Μεταξά αλλα και της Γερμανικής Κατοχής. Βαθειά αντιφασίστες οι Μικρασιάτες είτε όντας χειρώνακτες έργάτες είτε ως αστοί στάθηκαν στον αντίποδα κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος.
Παράλληλα το τράυμα γενικεύθηκε στην Ελλάδα σε κάθε βήμα των επερχόμενων ιστορικών γεγονότων, οι Ελλαδίτες αφού βέβαια στην αρχή αντιμετώπισαν με καχυποψία το Μiκρασιατικό πληθυσμό στη συνέχεια μέσα απο τους κοινούς αγώνες ταυτίστηκαν μαζί του στους χώρους της εργασίας αλλά και στην Αντίσταση κι ετσι με το μυστρί ή με το ντουφέκι έγινε η συναδέλφωση επιτείνοντας το "Εθνικό¨ Τραύμα ακόμα περισσότερο .
