Αλαμπάμα

                 

«Αλαμπάμα»

Εμμερυ Χιλλ – Γκυ Φόστερ

Άμα ο Θεός αμόλησεν τους άξιους πρωτοπλάστους
απ’ το στενόν παράδεισο, κι όλης της γης την άπλα
τους χάρισε βασίλειο τους, Αμέρικα – Ιγγλιτέρα,
την πύρινη ρομφαία του τους έδωσε κι: – «Αμέτι»!
Με της ρομφαίας μου τη φωτιά με της ρομφαίας την κόψη
στη Γης να διαφεντεύετε το Δίκιο, την Ειρήνη!

***

Λαός δεν έμεινε λευκός ή κίτρινος ή μαύρος
που να μη χάρηκε βαθιά στα κόκαλα το Δίκιο
και να μην τρώγει μ’ αίματα και μ’ ίδρο την μπουκιά του
και που να μην πεθαίνει αυτός να ζει τ’ αφεντικό του.

***

Ένα νεγράκι, Εμμερυ Τιλλ, κατράμι των αιώνων,
εσφύριξε σε μια λευκή νεράιδα που περνούσε
κι ευτύς του κόψαν τ’ απαυτά να μην ξανασφυρίξει
παράδειγμα και μάθημα για κάθε Τιλλ του κόσμου.
Με μαύρα γράμματα σε ηλιού και φεγγαριού το δίσκο
Εμμερυ Τιλλ εγράψανε να βλέπουν να φοβούνται
άσπροι, μαύροι και κίτρινοι να μην ποτέ σφυρίξουν
μα να φιλούν ευλαβικά την άγιαν άλυσό τους.
Και να τώρα ξανάγραψεν η Θεά Δικαιοσύνη
δεύτερο μαύρον όνομα και σ’ ήλιο και φεγγάρι.
Γκυ Φόστερ, δεκαφτά χρονών, μαύρος κι αυτός μιας μαύρης
μοναχοπαίδι, στήριγμα κι ελπίδα της φυλής του
τι μίλησε σε μια λευκή από ‘να δρόμο σ’ άλλο.
Και τότε ο άγγελος φρουρός της Παξ Αμερικάνα
του φύτεψε μιαν πιστολιά στο μαύρο του κροτάφι
για να σωθούν όλ’ οι λαοί κίτρινοι, μαύροι κι άσπροι.

***

Προσπέφτουμε στα γόνατα για να προσευχηθούμε
να κόβει μέρες μας ο Θεός και να σας δίνει χρόνους
ξεσοϊσμένοι Θούληδες κι αισχροί Νεοκοσμίτες
να δώσετε μιαν πιστολιά σ’ όλης της Γης το μαύρο
κροτάφι, μάιδε να σφυράει και μάιδε να μιλάει!

***

«Για ιδέστε τον αμάραντο σε τι γκρεμό κρατιέται
τον τρων τα λάφια και ψοφούν, τ’ αρκούδια και μερώνουν
να ‘χε τον φάει κι η μάνα μας να μη μας εγεννούσε».
Όχι!… Μ’ αυτά τα χέρια μας στα βάθη της αβύσσου,
να τους γκρεμοτσακίσουμε τους Δράκοντες του κόσμου!

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

 στη Κοιλάδα με τους Ροδώνες 

             του Νίκου Εγγονόπουλου 

«Αλήθεια -των αδυνάτων αδύνατο

ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω /

αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε

το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου /

το εφήμερο της παράλογης ζωής του

κι ανακαλύπτουνε διαφορές

γιομάτοι μίσος διαφορές

σε χρώμα δέρματος /φυλή / θρησκεία»

     

                    

ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

                                         η Κερκόπορτα

                   Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα αλλά

και αλλού έχει δημιουργηθεί μια σύγχυση μέσα στο χώρο τον Ελευθεριακό που άνοιξε τη Κερκόπορτα σε μια ύπουλη 

διείσδυση των πλέον ακραίων ολοκληρωτικών απόψεων καθοδηγούμενων από ικανούς νεο-ναζί διαφωτιστές.

     Καλυπτόμενοι πίσω από μια γενικόλογη αντι-μπατσική φρασεολογία και εκμεταλλευόμενοι τη Κοινωνική  Δυσαρέσκεια που είναι διάχυτη, ιδιαίτερα όταν επικρατούν συνθήκες οικονομικής και αξιακής κρίσης, πέτυχαν μιά όσμωση στον ευαίσθητο χώρο μιάς εξεγερμένης νεολαίας.

     Το αποτέλεσμα είναι να γίνεται πολύ δύσκολο για τους "επισκέπτες" του χώρου, να ξεχωρίσουν ομάδες που παρουσιάζουν χαρακτηριστικά μιας άγριας νεολαίας αλλά

απέχουν παρασάγγας από το αξιακό κώδικα των ελευθεριακών ιδεών. Ομάδες που είτε απλά βρέθηκαν και σε μια συγκέντρωση επηρεάστηκαν ή με δεδομένη τη

σχέση τους με νεο-ναζιστικές οργανώσεις, λειτουργούν

με συγκεκριμένη τακτική και οργανωμένη ηγεσία.

      Αλλωστε οι φασίστες κάθε είδους έχουν συγκεκριμένη οργανωτική δομή και ανεξάρτητα απο τις εκάστοτε ονομασίες τους, πάντα ακολουθούν με τυφλή υποταγή τους "Αρχηγούς" τους και η στρατιωτική συνωμοτική 

οργάνωση γίνεται η δεύτερη φύση του νεοσύλλεκτου.

      Λίγο πολύ "επισκέπτες" του χώρου γίναμε όλοι σε κάποια χρονική στιγμή. Άλλοτε λόγω προσωπικών προβλημάτων άλλοτε λόγω "αναγκαστικής απουσίας" ή 

ακόμα κι από τη ροή της ίδιας της ζωής.

     Το μόνο σίγουρο είναι πως ποτέ δεν ενδιαφερθήκαμε για μια γενικότερη κοινωνική-πολιτική απεύθυνση, ποτέ δε θελήσαμε να κάνουμε "προπαγάνδα", στρατολόγηση, διαφώτιση κι όλα όσα χαρακτηρίζουν τις οργανώσεις της άκρας αριστεράς , τουλάχιστον συστηματικά…

     

       Αυτό λοιπόν τώρα αποδεικνύεται πως είναι ένα εγγενές μειονέκτημα του χώρου και "ημών" προσωπικά…

Αποτελούσε κι ακόμα είναι μια άποψη που αφορά στην άρνηση δημιουργίας ψευδο-ιδεολογιών και πιθανών ειδώλων εξουσίας…

       Το γνωρίζαμε ...

    Πράξαμε Φαντασιακά και πολύ καλά κάναμε όμως τώρα αντίστοιχα πρέπει να πράξουμε απλά με μέτρο, εμπειρία και κυρίως με κρίση που μας προσφέρει η ιστορική διαδρομή του Παγκόσμιου Ελευθεριακού Κινήματος...

     Είναι απαραίτητο, όχι για την επιβίωση του χώρου αλλά για την ίδια την ύπαρξη της μάνας που μας γέννησε να αντιληφθούμε τα γεγονότα, να μετρήσουμε τα δεδομένα και να συνθέσουμε μιά καθημερινή πρακτική που να είναι σε θέση να διαφυλάξει τις ιδέες, τις αξίες και τα όνειρα μας …

     Δε πρόκειται για μια ανάγκη ιστορικής, ανθρωπολογικής ή και πολιτιστικής διαφύλαξης της ιστορίας ενός χώρου διαφορετικότητας στα πλαίσια καταγραφής ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος. 

      Είναι η υποχρέωση να επιβεβαιώσουμε την ιστορική και θεωρητική μας κληρονομιά κι αυτό δε μπορεί να γίνει με άλλο τρόπο παρά μόνο με την έμπρακτη διασφάλιση και περιφρούρηση των αξιών, των ιδεών και των οραμάτων μας.

   Ακόμα περισσότερο αν πιστεύουμε στους εαυτούς μας κι εδώ τίθεται πράγματι ένα ουσιαστικό ερώτημα, πρόκειται για την ίδια την επιβεβαίωση της ύπαρξης μας διαχρονικά 

σ' αυτά τα χώματα ...

          

    Σε μια γενική προσέγγιση είναι γεγονός πως σε αυτό το τμήμα τη Νοτιο-Ανατολικής Βαλκανικής με το διάδρομο προς τη Μέση Ανατολή και το τελευταίο λιμανι του δρόμου του Μεταξιού, παίζονται παιχνίδια στη παγκόσμια σκακιέρα που μπορεί να εξαφανίσουν λαούς, πολιτισμούς, ιδέες κι οράματα … Παράδειγμα η Κριμαία όπου μόλις κηρύχθηκε ο στρατιωτικός νόμος ανάμεσα στους πρώτους στόχους συνελήφθησαν προληπτικά όλοι οι αναρχικοί ακτιβιστές  κι ακόμα αναμένουν στη Μοσχα την απελευθέρωση τους…

      Ακόμα πιό άμεσο είναι το θέμα της έξαφνης απομόνωσης της κοινότητας της ΡΟΤΖΑΒΑ που βρέθηκε να παλεύει (και πάλι) περικυκλωμένη τώρα από τις δυνάμεις του Ερντογάν…

     Στο κρατίδιο της ελληνικής χερσονήσου που δημιουργήθηκε με την ανοχή και για τις ισορροπίες μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, οι συγκερασμοί των δρόμων του Μεταξιού, του Μεσανατολικού Διαδρόμου και τώρα η αυριανή εξόρυξη φυσικού αερίου, προκαλούν αναταραχή και στο τραπέζι αλλάζει η τράπουλα πρίν ξαναμοιραστούν τα χαρτιά στους παίκτες…  

      Δυνάμεις περιφερειακές και βέβαια όλες οι παραδοσιακές θα κονταροχτυπηθούν για κέρδος, ισχύ και φυσικά ηγέτες αρπάζουν τις ευκαιρίες για να διαφυλάξουν την ύπαρξη τους.

     Σε μια κοινωνία βομβαρδισμένη απο την απότομη στέρηση των καταναλωτικών αγαθών είναι φυσικό επακόλουθο να παρουσιάζονται στερητικά σύνδρομα… 

  Η Οργή, η Άρνηση, ο αυτο-οίκτος,η κατάθλιψη κι όλος ο κύκλος της επιβεβλημένης αποτοξίνωσης μαζί με το αυτιστικό σύνδρομο απλώνουν τη βαριά τους σκιά πανω στα υποκείμενα.

    Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι τηλεοπτικές και λοιπές πολιτικές περσόνες …

     Εκείνο που γίνεται απόλυτα ξεκάθαρο είναι η παντελής έλλειψη κώδικα αξιών ακόμα και στο ονειρικό πεδίο …

        Όταν όμως κουβαλάς τη κληρονομιά μιάς ιστορίας συλλογικής μνήμης και αγώνων τότε τα περιθώρια είναι ανύπαρκτα για τη λιποταξία.

      Μέσα από τα βάθη των αιώνων τροβαδούροι, ποιητές, επαναστάτες, μάγισσες, ερωτύλοι, ταξιδευτές, οραματιστές κι ακόμα άπειροι άλλοι χωρίς όνομα, παλέψαν για να ζήσουν μέσα σε όλες τις δυσκολίες, όλες τις αντιξοότητες κι όμως μας άφησαν αυτό το "κάτι" από τους πόθους και τις πληγές τους. Συγκρούστηκαν σχεδόν πάντα με υπέρτερες δυνάμεις και κόντρα στη κυρίαρχη λογική …

        Εκείνο που τους οδηγούσε και το άφησαν ακριβή παρακαταθήκη στους ελάχιστους κληρονόμους τους ήταν αυτός ο κώδικας, αυτές οι αξίες , ο "οδηγός των ονείρων"… 

     Είναι η Αγάπη για τη Ζωή 

     η συνεχής Δημιουργία 

     η Παρατηρητικότητα 

     το ενδιαφέρον για το άγνωστο 

       ο σεβασμός του Διαφορετικού

       η διαρκής μαθητεία 

      η γνώση πως είμαστε πεπερασμένοι ως όντα 

   η διάθεση για την εκπλήρωση των ονείρων

    ο σεβασμός στη Φύση και σε κάθε μορφή ζωής…

    Αλλά και ο πειραματισμός 

   η άρνηση του ολοκληρωτισμού

        η αντίδραση στη Βαρβαρότητα

     η αηδία για την υποκρισία

          για τη ρουφιανιά 

       τελικά η αγάπη 

          η Αλληλεγγύη

    η Ελευθερια 

          η Ισότητα 

        η διαρκής προσπάθεια να χτίσουμε 

               την Ανθρωπιά μας …

   Μέσα στη καθημερινότητα με τους κινδύνους να μας περιτριγυρίζουν και τη διαρκή ανασφάλεια το μόνο που αντέχει είναι η διαρκής επαγρύπνηση …

    Ιδιαίτερα σε ένα χώρο φαντασιακό, οραματικό κι απόλυτα ρηξικέλευθο όπως είναι ο ελευθεριακός, η άμεση και σταθερή ετοιμότητα τώρα παρά ποτέ είναι απαραίτητη … 

    Να εντοπίσουμε και να ξεριζώσουμε το φασίστα από μέσα μας όπως κάποτε λέγαμε πως "ο μπάτσος κρύβεται μέσα σε όλους μας" έτσι και τώρα είναι απόλυτα αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε τις ιδέες και τα οράματα μας …

       Αυτή η Κερκόπορτα πρέπει να βεβαιωθούμε πως θα παραμείνει σφραγισμένη και ασφαλής. 

      Τα όνειρα, τα οράματα και οι ιδέες μας δεν είναι απλά φαινόμενα μιας αντι-κουλτούρας αλλά προϊόν αιώνων πολιτισμού, αγώνων ελευθερίας και προσώπων που θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή για να υπερασπιστούν το δικαίωμα τους να φαντάζονται ένα κόσμο διαφορετικό, ελεύθερο και γοητευτικό …

    Ένα κόσμο που το παιχνίδι θα γίνει μάθημα κι η ζωή θα είναι σεβαστή …

   Τώρα σε αυτές τις συνθήκες είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να υποστηρίξουμε το πρόταγμα της Ελευθερίας …

      Με Μέτρο ας αφουγκραστούμε την Αρμονία 

  του Σύμπαντος …

     

ΕΓΧΡΩΜΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ 

    10/3/2018

Ενα Ποίημα του ΠΟΥΣΚΙΝ

           



           Μιά απόδοση ποίηματος του Πούσκιν

              ΠΟΥΣΚΙΝ : 

           ΈΖΗΣΑ θανάσιμα πολύ 

          Νοιώθω  το  χάσιμο μου 

           Στράγγιξα όλο το κρασί 

             Τέλος το μερτικό μου 

                  Σα δε μπορείς … 

                   Σα δε Γαμείς …

                 Μόνος κι απελπισμένος …

               Σκίσε τις Φλέβες με Καρφί 

                  Βαρύς κι εξορκισμένος …

              

      (ΣτΜ. μια απόδοση του Πούσκιν 

       που απήγγειλε 

          ο Γουίνστων Τσώρτσιλ 

         όταν φοβήθηκε πως θα χάσει …

                όχι τη Χώρα αλλά 

            τη Γυναίκα που αγαπούσε …)

    Θεόφιλος Βανδώρος

           28/2/2018