Εσπρωξα τη πόρτα και προχώρησα στην αίθουσα του εστιατορίου. Ηταν γεμάτο και ο σερβιτόρος με κοίταξε με απολογητικό ύφος " Μήπως θα σας πείραζε να καθίσετε σε ένα τραπέζι με κάποιους άλλους κυρίους ?" με ρώτησε . Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά βρίζοντας τον εαυτό μου που είχα επιλέξει αυτή την ώρα όμως δεν είχα κοιμηθεί καθόλου το βράδυ και το στομάχι μου αποφάσισε για μένα .
Με τα υπολλείματα του βραδυνού μπουκαλιού να γουργουρίζουν και να μου φέρνουν ζαλάδα δεν έβλεπα την ώρα να τσακίσω μια μπριζόλα. Η στιφή γεύση του Ουίσκυ επικρατούσε τόσο πολύ ώστε όπως κάθισα απάντησα χωρίς να σκεφθώ " σας ευχαριστώ που με δέχεστε" και ούτε πρόσεξα την απάντηση. Στο τραπέζι ήδη είχε φτάσει το μπουκάλι του νερού και ρούφηξα με αγωνία δυό γεμάτα ποτήρια. Σχεδον αμέσως έφτασε και η σαλάτα σε μια αγωνιώδη προσπάθεια του σερβιτόρου να με ικανοποιήσει με κάθε τρόπο για να καλύψει την απρέπεια εις βάρος μου. Γνώριζαν όλοι πολύ καλά πως δεν μιλούσα και πολύ εκτός από τα τυπικά και ήθελαν να με αποζημιώσουν .
Αφιερώθηκα στην γάμπα της απέναντι που είχε σηκώσει τη φούστα της για να καθίσει άνετα . Μάσαγα και σκεφτόμουν κάτι νεφελώδες ανάμεσα σε γάμπες, μπριζόλες και με μια απαλή αίσθηση γυναικείου αρώματος να ερεθίζει τη γεύση μου κάτω από τη μυρωδιά του κρέατος το αυτί μου ξαφνικά έπιασε μια ερώτηση " Αρ γιου γκρηκ?" Ο καυμένος ο κυρ Λακης ο σερβιτόρος που εκείνη την ώρα τοποθετούσε το ποτήρι με το ουίσκυ μπροστά μου πάγωσε.
Τότε τους είδα για πρώτη φορά . Ηταν τρείς, γύρω στα σαράντα , με ίδια κοστούμια εκτός από τη κυρία της παρέας. Φορούσε ένα γκρίζο σύνολο που μύριζε βρεταννικό οίκο αλλά δεν ήταν φανταχτερό. Στον λαιμό της μια λεπτή χρυσή αλυσίδα . Διακριτικό βάψιμο, διακριτική τσάντα δίπλα της στην έξτρα καρέκλα . Επρεπε να προσέξεις για να δείς ότι ήταν από γνήσιο δέρμα κροκοδείλου. Οι 'αλλοι δυο φορούσαν κάπως επιδεικτικά τα χρυσά τους ρόλεξ και είχαν συνηθίσει να τους απαντάνε αμέσως όπως φαίνεται.
Συνέχισα να κοιτάζω τα χρυσαφιά μαλλιά της γυναίκας που είχε σταματήσει το φαγητό της και περίμενε με τους άλλους μια απάντηση μου. Γρύλισα ένα μπουκωμένο "Γιες" και κοίταξα τα μάτια της. Εξυπνα, ερευνητικά μάτια αλλά γεμάτα δυσπιστία . Ισως να ήταν σίγουρη πως ό,τι και να απαντούσα θα ήταν ψέμα.
"ΕΞΚΙΟΎΣΜΙ" αποκρίθηκα και πρόσεξα το ανύπαρκτο σαγόνι του νεώτερου από τους δυο άνδρες που μου είχε απευθύνει την ερώτηση. Λεπτός με μικρό σχετικά μέτωπο και ξεπλυμένα μικρά μάτια , θύμιζε Γερμανό αξιωματικό. " Είστε έλλην?" επανέλαβε σε σπαστά ελληνικά και έτσι βεβαιώθηκα για την αρχική μου εκτίμηση. Πράγματι ήταν Γερμανός και ο διπλανός του Βέλγος, μόνο η κυρία της παρέας δε αποκάλυψε την εθνικότητα της.
Για λίγο συνέχισε να μου απευθύνει το λόγο με τυπικότητα και μόνο όταν εκείνη μας μίλησε για τον όμορφο καιρό της Ελλάδας κατέληξα πως επρόκειτο για μια γνήσια Αγγλίδα. Η απόπειρα συζήτησης συνεχίστηκε με δυσκολία πότε στα Αγγλικά και πότε στα ελάχιστα Γερμανικά μου αλλά και στα σπασμένα Ελληνικά του μιάς και οι γνώσεις του Γερμανού περιορίζονταν σε κάποιες φράσεις κλισέ.
Η καούρα στο στομάχι μου είχε καταλαγιάσει χάρη στο μάγειρα και τις φιλότιμες προσπάθειες του κυρ- Λάκη και ο πονοκέφαλος μετά από το δεύτερο ουίσκυ έδοσε τη θέση του σε μια διάθεση κάπως παιχνιδιάρικη που με τσιγκλούσε όση ώρα άκουγα το Γερμανό να απαριθμεί στην Αγγλίδα τα αρχαιολογικά ευρήματα της Κνωσού.
Με κάποια ανακούφιση κατάλαβα πως ο Γερμανός εκτός από αυθεντία στη ξενάγηση ήταν και τσιμπημένος με την Αγγλίδα. Εκανε ότι μπορούσε για να της αποσπάσει μια υπόσχεση ότι θα δεχόταν να τον συνοδέψει στη Κρήτη. Ο Βέλγος λιγότερο ομιλητικός παρακολουθούσε με προσποιητό ενδιαφέρον. Φαινόταν πως ο Γερμανός ήταν ανώτερος του και έτσι περιοριζόταν να παρακολουθεί και να μην επεμβαίνει στις απέλπιδες προσπάθειες του να κερδίσει μια καταφατική απάντηση από την λεπτή και ευγενική Αγγλίδα.
Σε λίγο βαρέθηκα να παρακολουθώ και εκείνοι συνέχισαν σχεδόν αγνοώντας με εφ' όσον είχαν βεβαιωθεί πως δεν αποτελούσα απειλή. Διέτρεξα για λίγο με το βλέμμα το λαιμό της κοπέλας δίπλα που ζεσταινόταν και είχε ιδρώσει ελαφρά. Τώρα εκτός από τη φούστα είχε σηκωθεί και το πουκάμισο που φορούσε και έβλεπα ένα μικρό μέρος της κοιλιάς της.
Ο κυρ-Λάκης μου έφερε το τρίτο ουίσκυ και κατέβασα το μισό με τη πρώτη γουλιά. Με γεμάτο και ήρεμο πλέον στομάχι ήμουν έτοιμος να ασχοληθώ με τους ομοτράπεζους μου ενώ παράλληλα το "χάνγκ όβερ" είχε αντικατασταθεί από τη γλυκιά γνώριμη αίσθηση του αλκοόλ που ανέβηκε στο κεφάλι μου. Συγκέντρωσα το βλέμμα στη καστανή κούκλα που καθόταν στο διπλανό τραπέζι και μου ανταπέδωσε μια ματιά γεμάτη νόημα. Πλούσιο μπούστο και τεράστια υγρά μάτια πλαισίωναν μια αναιδέστατη μυτούλα πάνω από δυο χείλια αισθησιακά ... ... ... " Γουάτ ντού γιού θιίνκ αμπάουτ γιόρ φαινάνσιαλ πρόμπλεμς?" ... ήταν η βαρειά προφορά του Γερμανού που με απέσπασε από τη καστανή. " Ημαρτον" σκέφτηκα , " αυτός ο τύπος όχι μόνο έχει χάσει την Αγγλίδα αλλά θα με κάνει να χάσω και εγώ τη καστανή απέναντι" ... " Τι κόπανος!!!". Κοιτώντας πάντα τα Μάτια της, είπα στα αγγλικά " Υποθέτω πως αναφέρεστε στην Ελληνική Οικονομία ?" Βιάστηκε να διορθώσει την αγένεια του λέγοντας" Οφ κώρς" , οπότε η ξερακιανή Αγγλίδα που χωρίς να το καταλάβω είχε βρεί το χρόνο να αντιληφθεί τις ματιές με τη καστανή, πετάχτηκε " Κούρτ πότε θα συνειδητοποιήσεις πως τέτοιες ερωτήσεις αυτή την εποχή είναι "ιναπρόπριετ" δηλαδή " ακατάλληλες" ή καλλίτερα απλά αγενείς σκέφτηκα. Το καρφί της ήταν προφανές και μάλλον δεν ήταν η πρώτη φορά που τον διέκοπτε έτσι η έξυπνη Λονδρέζα. "Θα της έχει σπάσει τα νεύρα με το στενό μαρκάρισμα που της κάνει" και συνέχισε " Ας γνωριστούμε πρώτα, ονομάζομαι Αλις Γκ... " είπε τείνοντας μου ένα τρυφερό, περιποιημένο χέρι χωρίς δαχτυλίδι. " , Β... ... , Θεόφιλος Β... ... " ανταπέδωσα με το προφανές κλισέ του Βρετανού Πλωτάρχη που έχει άδεια να εξοντώνει. Ο Βέλγος αυτο-συστήθηκε επίσης και έμενε ο αγενής Γερμανός να συμπληρώσει το κύκλο ώστε να συνεχιστεί η συζήτηση χωρίς πρωτόκολλα ευγενείας. Ο Κούρτ εμφανώς πειραγμένος, έσφιξε τα χείλη και με κοίταζε παγερά, λές και εγώ ήμουν εξ αρχής η αιτία της διαρκούς χειλόπιτας που έτρωγε από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στην Αθήνα όπως μου εκμυστηρεύτηκε αργότερα ο Βέλγος ο Γιάν.
Αργότερα στο μπάρ της Μεγάλης Βρετανίας μου είπε και άλλα, πολλά άλλα, ο φίλος μου ο Γιάν μεθυσμένος, δακρυσμένος καθώς και αυτός ήταν τρία χρόνια ερωτευμένος με την Αλις. Από τότε μάλιστα που είχαν ταξιδέψει στο Βουκουρέστι έτρεφε την ελπίδα πως θα μπορούσε τη κατάλληλη στιγμή να τη ζητήσει σε γάμο. Το μόνο που περίμενε ήταν μια καλή προαγωγή και όταν εμφανίστηκε η ευκαιρία της Αθήνας πέταξε από τη χαρά του και τηλεφώνησε στο μεσίτη του να ψάχνει για σπίτι στα βορειο-δυτικά προάστια του Παρισιού.
Η ανώμαλη προσγείωση ήρθε με την ανακοίνωση του διορισμού του Κούρτ φον Σόιμπλε, ανηψιού του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και ταχύτατα ανερχόμενου στην ιεραρχία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Νεώτερος, με δυο Διδακτορικές Διατριβές και πολλές γνωριμίες τον υποσκέλισε αμέσως υπηρεσιακά και εδώ και τέσσερις μήνες ο άμοιρος Γιάν υποχρεωνόταν να παρακολουθεί βουβά την Αλις να πολιορκείται από αυτόν τον "Ούνο" όπως τον αποκαλούσε. Αφού πρώτα είχε καταπιεί και το δεύτερο μπουκάλι Μπράντυ.
Η Αλις με χάρη και αποτελεσματικότητα έλυσε την αμηχανία της στιγμής και λεγοντας " Ελα τώρα Κούρτ 'ενας φον Σόιμπλε όσο και αν δυσανασχετεί έχει πάντα το σθένος να δηλώσει ως γνήσιος Τεύτων Ιππότης την αλήθεια για τη καταγωγή του ... Οσο και αν είναι οδυνηρό στις μέρες μας" και ξέσπασε σε ένα γέλιο γοητευτικό που μας παρέσυρε όλους και τον ίδιο ακόμα, έστω διστακτικά στην αρχή.
Με τη βοήθεια τριών Μπορντώ που διάλεξα και ενός Αρμανιάκ για το επιδόρπιο, οι αναστολές χαμήλωσαν και με κοφτές από τα γέλια ανάσες σχολιάζαμε διάφορες εμπειρίες από τις χώρες που είχαμε ταξιδέψει και τα εμπόδια σε κάθε μια από αυτές. Αλλοτε η γλώσσα και οι ιδιωματικές εκφράσεις άλλοτε συνήθειες και συμπεριφορές ή ακόμα και άγνωστα στο νεοφερμένο τοπικά γεγονότα που έχουν σφραγίσει μια κοινωνία, δημιουργούν ανυπέρβλητα τείχη και παρεξηγήσεις που κατά κανόνα εμπλουτίζουν τις χιουμοριστικές εμπειρίες των ταξιδιωτών.
Η καστανή απέναντι είχε δυσανασχετήσει και κάποια στιγμή σηκώθηκε όλο νεύρα για να φύγει όταν της έπεσε η τσάντα της σχεδόν στα πόδια μου. Εντελώς τυχαία τη σήκωσα πρώτος και την επέστρεψα μαθαίνοντας το όνομα της. "Ιφιγένεια"είπε και γρήγορα μου έβαλε στο χέρι ένα χαρτάκι με το τηλέφωνο της. Ο συνοδός της, ελαφρά μεθυσμένος, δεν κατάλαβε τίποτα και η μόνη που με κοίταζε πονηρά όταν ξανακάθισα ήταν η Αλις.
Ο Κούρτ συνέχισε να διαφωνεί με το Γιάν, η Αλις να διερευνά τα πάντα κι εγώ αποφάσισα να αποχωρήσω μόλις ένοιωσα πώς η βαρύτητα μεγάλωνε επικίνδυνα μετά από το δέκατο ποτήρι ουίσκυ γιατι φυσικά δε τόλμησα να αγγίξω το θαυμάσιο κρασί. "wine after whiskey everything is risky" είχα πεί και όλοι συμφώνησαν με τη σοβαρότητα των μεθυσμένων.
Συμφωνήσαμε να πιούμε ένα ποτό το βράδυ στο μπάρ του ξενοδοχείου και ανέβηκα στον όροφο μου. Μπήκα στο δωμάτιο και παίρνοντας μια σόδα από το μίνι μπάρ κάθισα στο κρεββάτι. Ξανάπαιξα τη "ταινία" της συνάντησης μου με τους εκπροσώπους του ΔΝΤ στην Ελλάδα και αποτύπωσα στο ασφαλέστερο συρτάρι της μνήμης μου τη χροιά των φωνών τους και τα χαρακτηριστικά του κάθε προσώπου ξεχωριστά.
Είχαν τελειώσει την εργασία τους και μετά από λίγες μέρες διακοπών θα γύριζαν στη βάση τους. Μετά από έξη μήνες στην Ελλάδα θα μπορούσε να αισθάνεται κανείς ευτυχής για το αποτέλεσμα . Οι στόχοι του ΔΝΤ ως τώρα είχαν επιτευχθεί στο ακέραιο.
Βγήκα στο μπαλκόνι του δωματίου να πάρω λίγο αέρα . Στη Πλατεία μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου ακόμα μισοκαίγονταν τα φυλάκια των ευζώνων μετά τη διαδήλωση του πρωινού. Η όξινη μυρωδιά των ασφυξιογόνων στη ατμόσφαιρα με ξεζάλησε αμέσως. Τί παράξενο αλήθεια !!! Ξαναμπήκα στην ασφάλεια του μονωμένου δωματίου. Ο κλιματισμός δρόσιζε τον αέρα και έβαλα στο φορητό υπολογιστή το" Sympathy for the Devil".
Ακούγωντας το τραγούδι ξανάφερα στη μνήμη μου το πρόσωπο της Αλις. Ταίριαζε, σίγουρα ταίριαζε!!! Ο "Δαίμων" των στίχων θα μπορούσε να έχει το πρόσωπο της ... Ταίριαζε.
Ανοιξα το Σαμσονάιτ και τσεκάρισα το υλικό . Ικανοποιημένος έκανα ένα ντούς και τηλεφώνησα στη καστανή Ιφιγένεια. Η φωνή της θερμή μου απάντησε "Σε περίμενα νωρίτερα".
