Ενα Παλαιότερο Κείμενο
                                  για ένα μάλλον Μη χρήσιμο
                                  πολυ -διαφημισμένο βιβλίο ...



                                  Εκ του ασφαλούς



   Διαβάζοντας αποσπάσματα (το ομολογώ) από το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη "Adults in the Room", υπάρχουν δυό τρία σημεία που με προβληματισαν για τις ουσιαστικές παραμέτρους αντίληψης αλλά και τις προθέσεις, του συγκεκριμένου ανθρώπου.
    Βέβαια μια προσωπογραφική ανάλυση δεν αποτελεί ορθολογική προσέγγιση στη κριτική των απόψεων. Όμως το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί τίποτε άλλο από μιά καταγραφή συζητήσεων, γεγονότων, μικρο-συνωμοσιών και τελικά μιά δήθεν αποκάλυψη
των εσωτερικών διεργασιών της "εξουσίας".
     Αλλωστε και ιστορικά για τόσο όσο θα "πουλήσει" αυτό το σύγχρονο πολιτικό μπέστ σέλλερ, για τους ιστορικούς αναλυτές θα αποτελεί απλά μια " Μιά Καταναλωτική Τσίχλα", σα να λέμε το Πόπ της Πολιτικής …
   Το συγκεκριμένο κείμενο θα αντέξει
στο χρόνο ώσπου νά'ρθει η ώρα να αποκαλυφθούν όσα ο αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας, δεν μας αναφέρει…
 Είτε επειδή δεν ήταν σε θέση να τα γνωρίζει είτε επειδή φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων, ο Γιάνης απέτυχε να μας προσφέρει μια Ρηξικέλευθη
Απεικόνιση των εσωτερικών διεργασιών
της εξουσίας ( ανεξάρτητα από κάποια σχόλια διθυραμβικά που δημοσιεύτηκαν στο Διεθνή Τύπο).
        Μοιάζει ερεθιστικό να κοιτάζουμε μέσα από κλειδαρότρυπες τα τεκταινόμενα στίς αίθουσες
συνεδριάσεων όπου η Εξουσία καθορίζει τις μοίρες των λαών. Ομως τα πράγματα δεν είναι
έτσι απλά κι ο Γιάνης ( με ένα "ν") ως ακαδημαϊκός διδάσκαλος θα πρέπει να το γνωρίζει πολύ καλά.
     Προσωπικά μου ήταν από σχετικά ενδιαφέρον ως οικονομολόγος έως και εντελώς αδιάφορος πολιτικά (το έχω αυτό το χούϊ).
       Ποτέ δε πίστεψα πως οι ουσιαστικές αποφάσεις είναι αποτέλεσμα των ατέλειωτων ή και πολλές φορές οριακά ολιγόλεπτων συναντήσεων των εκάστοτε εκλεγμένων η μή ηγετών.
      Ακόμα και ο γερο-ράφτης Μπαρμπα-Λιάς στη Πλατεία Βικτωρίας στα μέσα της δεκαετίας του 1970 το γνώριζε και μας
έλεγε καπνίζοντας βαριά τσιγάρα άφιλτρα…
       "Αν το Καθολικό Κλειδί δεν επικρατήσει
θα καταστραφούν τα τρία τέταρτα της Ανθρωπότητας και τα δύο τρίτα των Υψικαμίνων" …
         Αυτός ο παλιός Αρχειομαρξιστής προσπαθούσε να μας διδάξει σε λίγες ώρες (όσες του μένανε) τη γνώση μιάς ζωής αγώνα και πολέμικής στο εργατικό κίνημα.
      Λόγια εμπειρικά βγαλμένα από ένα συνδυασμό θεωρίας και πράξης…
    Αυτά όσον αφορά στην ακαδημαϊκή παιδεία του Γιάνη για τον Μαρξισμό…
        Αφού λοιπόν με μιά σειρά από συμμετοχές του σε διεθνή συνέδρια, προσπάθησε να "αναβαπτισθεί" από τεχνοκράτης σύμβουλος των σοσιαλδημοκρατών στην Ελλάδα σε επαναστάτη μαρξιστή… (ποτέ δε τόλμησε να βαδίσει σε μονοπάτια δύσβατα που απαιτούν συμπύκνωση της θεωρίας με τη δράση και η ακαδημαϊκή του πορεία δεν του δίνει άφεση αμαρτιών …) έφτασε να συμμετέχει σε Forum με τον Νόαμ Τσόμσκι που απλά εκτελώντας το ρόλο του ως δημόσιο πρόσωπο και διεθνής περσόνα, αναγκάστηκε από το Γιάνη να βάλει και στο πέτο του τη
"καρφίτσα" του DiEM…

       Ας αφήσουμε κατά μέρος την απόλυτη έλλειψη στοιχειώδους ευγένειας, πράγμα άγνωστο για εμμονικούς εγωτολάγνους…
 κι ας πάμε στην ουσία που είναι απλή και φανερή.
      Ο Βαρουφάκης έκανε εκστρατεία ενάντια
στο BREXIT αλλά τώρα επιστρέφει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Μεγάλη Βρεταννία και τη Τερέζα Μέϊ προσωπικά, μέσα
 στα πλαίσια (λέει) του κινήματος DiEM…
         Ακριβώς μέ την ίδια απαράλλακτη αμετροέπεια, παρουσιάζεται στα Βρετανικά ΜΜΕ και υποστηρίζει πως εκείνος κατέχει και μπορεί "γενναιόδωρα" να τους προσφέρει τη μέθοδο μιάς "βελούδινης αποχώρισης" από
 την Ευρωπαϊκή Ένωση...
        Κι όλα τούτα δεν αποτελούν τίποτα πέρα από ένα μηντιακό τέχνασμα ενός τυχοδιώκτη
των Μέσων Ενημέρωσης .
     Δεν αμφισβητώ τους ακαδημαϊκούς τίτλους και τη Πανεπιστημιακή καριέρα του Γιάνη.
      Μπορεί να τους κρατήσει και να τους επιδεικνύει καδραρισμένους στο τοίχο του γραφείου του.
      Ο Όλεθρος της οικονομικής, κοινωνικής και αξιακής κρίσης που επικρατεί στο λεγόμενο "παγκοσμιοποιημένο χωριό" και ιδιαίτερα στην Ελλάδα τα τελευταία 9 χρόνια, δεν αφήνει περιθώρια για μελιστάλακτα τραγουδάκια ούτε για μεσοβέζικες λύσεις που εδώ και
δεκαετίες έχουν φανεί αναποτελεσματικές.
    Θα με συγχωρήσετε αλλά προσωπικά ως παλιός ροκάς βαριέμαι τις σαχλαμάρες και προτιμώ το βαρύ ρυθμό του Μπλούζ, το λιτό θανατικό μέτρο του ζεϊμπέκικου και την Ιερή Τρέλα μιάς Ρόκ Συναυλίας …
     


        Θεόφιλος Βανδώρος
            31η Μαϊου 2017
            ώρα : 06.54 πμ.